Αγαπητές συναδέλφισσες / αγαπητοί συνάδελφοι,
Την 28η Οκτωβρίου 1940, μια μικρή Ελλάδα, προσπαθώντας ακόμη να σταθεί στα πόδια της, 18 χρόνια μετά τη μικρασιατική καταστροφή και εν μέσω δικτατορίας, ύψωσε το ηθικό της ανάστημα και επέλεξε με βαρύτατο τίμημα να αντισταθεί απέναντι σε πανίσχυρες δυνάμεις.
Και από εκείνη την ημέρα έως τον Οκτώβριο του 1944 η χώρα μας είχε ενεργό και ουσιαστικό ρόλο σε μία από τις σημαντικότερες περιόδους της παγκόσμιας ιστορίας, με συνέπεια, αποφασιστικότητα, αυτοθυσία, αξιοπρέπεια και όραμα.
Ελάχιστη τιμή, ελάχιστη απότιση χρέους και οφειλής σε όσους θυσιάστηκαν αποτελούν οι ετήσιοι εορτασμοί μας. Παράλληλα, χωρίς μεγαλοστομίες, χωρίς υπερβολές, σεμνά, αλλά κατηγορηματικά, η καθημερινή μας στάση ζωής, οι αγώνες και το πείσμα μας στις δυσκολίες, η διατήρηση της συλλογικής μνήμης είναι ο μοναδικός και πιο ουσιαστικός τρόπος να τιμήσουμε τους ήρωές μας.
Και η χώρα μας δε σταματά να γεννά ήρωες: από την Αντιγόνη, από τον Καραϊσκάκη, από τις γυναίκες της Πίνδου, από τους στρατιώτες του αλβανικού μετώπου, από τους 200 της Καισαριανής, καθημερινά γνωρίζουμε αφανείς συμπολίτες μας που αντιστέκονται σθεναρά – με το ίδιο θάρρος που αντιστάθηκαν το 1940 – σε ό,τι είναι καταστροφικό, περιοριστικό, ανήθικο, καταπιεστικό. Κι έχουμε παντού ήρωες: ήρωες γιατρούς, ήρωες εκπαιδευτικούς, ήρωες γονείς. Μα πιο πολύ: ήρωες μαθητές – που δεν εγκατέλειψαν τον αγώνα της μάθησης και της προόδου, αλλά τον στήριξαν με αποφασιστικότητα και θέληση πίσω από την οθόνη της τηλε-εκπαίδευσης, επικοινωνώντας την αγάπη τους για ζωή σε πείσμα των συνθηκών των τελευταίων ετών, όμοια με τους αγωνιστές πίσω από τον ασύρματο της κατοχής, κόντρα στην παραίτηση και την άρνηση, με όραμα και δύναμη.
Η ζωή, συναδέλφισσες και συνάδελφοι, δεν αξίζει χωρίς αξιοπρέπεια, για αυτό και ο αγώνας για την αξιοπρέπεια είναι πάντα επίκαιρος.
Ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΔΙΠΕ ΠΕΙΡΑΙΑ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΝΑΝΟΠΟΥΛΟΣ