Αγαπητές συναδέλφισσες / αγαπητοί συνάδελφοι,

Αυτή τη χρονική περίοδο, πιο πολύ από καμία άλλη, έχουμε την ανάγκη να αισθανθούμε την ελπίδα  που μπορεί να μας διαχύσει αυτή η χαρούμενη επέτειος της ανεξαρτησίας μας, της γιορτής της ελευθερίας και της απαλλαγής από την τυραννική εξουσία. Ημέρα μεστή συμβολισμών, ευκαιρία αναστοχασμού και  χάραξης νέων οδών προόδου και ευημερίας.

Όροι, όπως Ελληνικός Διαφωτισμός και οράματα του Ρήγα, ονόματα καπεταναίων, καραβοκύρηδων, ηρώων (ανδρών και γυναικών), σημαδεύουν την πορεία μας από το σήμερα προς ένα καλύτερο μέλλον, ένα μέλλον που όλοι προσδοκούμε να δούμε να χαράζει.

Η διπλή εορτή του Ευαγγελισμού και της Λύτρωσης από το σκότος της υποταγής έχει ξεχωριστό συμβολισμό σήμερα. Μόνο με αποφασιστικότητα, ενότητα και προσήλωση στους στόχους μας, χαρακτηριστικά που μεταφέρονται από γενιά σε γενιά όλα αυτά τα χρόνια θα καταφέρουμε μέσα από τις επιτυχίες μας να τιμήσουμε όσους με αρετή και τόλμη ζήτησαν να αποτινάξουν την οθωμανική κυριαρχία.

Και ο ρόλος της παιδείας,από τότε, πάντα επίκαιρος και ζωντανός:η στήριξη της γλώσσας και της καλλιέργειάς μας, όπως – παρά τις τεράστιες αντιξοότητες – συμβαίνει και σήμερα. Ο δάσκαλος πλάι στα νιάτα, το μέλλον όλων μας.

Η τόλμη ηρώων, όπως ο Μιλτιάδης και ο Θεμιστοκλής ήταν έμπνευση για ήρωες όπως ο Αθανάσιος Διάκος, ο Παπαφλέσσας, η Μπουμπουλίνα, ο Καραϊσκάκης. Και πάλι, σήμερα έμπνευση και κληρονομιά είναι για τους «ήρωες» γιατρούς και εκπαιδευτικούς της μικρής μας χώρας.

Όλοι μαζί οι ήρωες του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος, μία υπόσχεση τιμούν, την υπόσχεση που έδωσε ο Γεωργάκης Ολύμπιος στον Αλέξανδρο Υψηλάντη:«… οπόταν κριθή αρμόδιος ο καιρός να μας δοθή η αποφασιστική σας προσταγή, υπόσχομαι να την εξακολουθήσω με την υστερινή ρανίδα του αίματός μου, χωρίς ποτέ να με δειλιάση καμιά ανθρώπινος περίστασις..».

Ας θυμηθούμε τους στίχους του Α. Κάλβου δίνοντας κι εμείς την ίδια υπόσχεση:

Όσοι το χάλκεον χέρι

βαρύ του φόβου αισθάνονται,

Ζυγόν δουλείας, ας έχωσι’

Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία…